PROFESYONEL BASKETBOLCULARDA YARALANMA RİSKİ (Çeviri)

Derneğimizin iki genç üyesi Kadın Ulusal Basketbol Birliği (WNBA) ve Ulusal Basketbol Birliği (NBA) Sporcuları Karşılaştırması konulu çok önemli bir bilimsel çalışmanın tercümesini bizlerle paylaştılar.

İki genç üyemizin emekleri ve paylaşımları için kendilerine çok teşekkür ediyoruz.

Ümit Yüksel, 1999 Tekirdağ doğumluyum. Yerel altyapı liginde 8 sene oynadıktan sonra Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Spor Yöneticiliği 3. Sınıf öğrencisi olup halihazırda Olimpik Basketbol Spor Kulübünde yardımcı antrenörlük yapmaktayım. Güler Legacy ve TÜBAD gönüllü ekiplerinde yer aldım.

Aleyna Serçe, 1998 Tokat/Reşadiye doğumluyum. Basketbola altyapı liglerinde oynadıktan sonra kariyerime profesyonel olarak başta Süper Lig olmak üzere TKBL ve KBBL liglerinde çeşitli takımlarda devam ettim. Daha sonra oyunculuk kariyerimi sonlandırdım ve şu anda antrenörlük yolunda ilerlemeye çalışmaktayım. Marmara Üniversitesi Antrenörlük bölümü 4. sınıf öğrencisiyim. Şu anda Cedi Osman Akademi’de yardımcı antrenörlük pozisyonunda görev almaktayım. Aynı zamanda Güler Legacy gönüllü ekibinde yer aldım.

PROFESYONEL BASKETBOLCULARDA YARALANMA RİSKİ

Kadın Ulusal Basketbol Birliği (WNBA) ve Ulusal Basketbol Birliği (NBA) Sporcuları Karşılaştırması

John R. Deitch, MD, Chad Starkey, PhD, ATC, Sheri L. Walters, MS, ATC,
and J. Bruce Moseley, MD

From Pennsylvania State University, University Park, Pennsylvania, Ohio University,

Athens, Ohio, University of Florida, Gainesville, Florida, and the Methodist Hospital, Houston, Texas

Plan: Scholastic ve üniversite basketbolunda yaralanma oranlarında cinsiyete dayalı farklılıklar bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, kadın ve erkek profesyonel basketbolundaki yaralanma oranlarını geriye dönük olarak karşılaştırmaktı. Varsayım: Kadın profesyonel basketbolcular erkeklerden daha yüksek oranda sakatlanmaktadır.

Çalışma tasarımı: Kohort çalışması (yaygınlık); Kanıt seviyesi, 2.

Metod: Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği ve Ulusal Basketbol Birliği sakatlık verileri 6 tam sezon boyunca geriye dönük olarak incelendi. Tüm yaralanmaların sıklığı ve maç yaralanmaların oranı hesaplandı.

Sonuçlar: Veri toplama döneminde kendi liglerinde yarışan 702 Ulusal Basketbol Birliği sporcusu ve 443 Kadın Ulusal Basketbol Birliği sporcusu hakkında tam oyuncu profilleri elde edildi. Toplam oyun pozları 70 420 (Ulusal Basketbol Birliği) ve 22.980 (kadın Ulusal Basketbol Birliği) idi. Kadın Ulusal Basketbol Birliği sporcuları, maçla ilgili genel yaralanma oranından daha yüksekti. 1000 sporcu maruziyeti başına 24.9; ve %95 güven aralığı, 22.9-26.9; P < .05 ve alt ekstremite yaralanmalarının daha yüksek oranı devam etti 1000 sporcu maruziyeti başına 14.6; ve %95 güven aralığı, 13.1-16.2; P<.05 ve Ulusal Basketbol Birliği’nde görülen 1000 sporcu maruziyeti başına 11.6; ve %95 güven aralığı, 10.8-12.4.
Alt ekstremite en sık yaralanan vücut bölgesiydi (%65) ve yana ayak bileğinin burkulması (%13.7) her iki ligde de en sık görülen tanıydı. Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği oyuncularında maça bağlı diz sakatlığı görülme sıklığı daha yüksekti. Ulusal Basketbol Birliği’nde ön çapraz bağ yaralanması görülme sıklığı (n = 22, %0.8) ve Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği (n = 14, %0.9) rapor edilen 4446 yaralanmanın %0,8’ini oluşturdu. Sonuç: Alt ekstremite her iki ligde de en sık yaralanan vücut bölgesidir ve Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği sporcuları, Ulusal Basketbol Birliği sporcularına göre daha hassastır. Bununla birlikte, 2 lig arasında meydana gelen yaralanmalarda çok az istatistiksel fark görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği (WNBA), Ulusal Basketbol Birliği (NBA), Cinsiyet, Epidemioloji, Basketbol

Kadın profesyonel basketbolu, 1997’de Kadınlar Ulusal Basketbol Birliği’nin (WNBA) kuruluşundan bu yana artan bir ulusal ilgi gördü. Bir WNBA sporcusunun yaralanma görülme oranı hakkında sınırlı veri mevcuttur. Ulusal Basketbol Birliği’nde (NBA) erkek sporcuların maruz kaldığı sakatlıkların görülme sıklığı iyi belgelenmiştir. Profesyonel derecelere girerken, NBA sporcuları daha uzun bir sezona katılır ve kolejde oynayan sporculardan daha uzun maçlarda yarışırlar. Sonuç olarak, NBA oyuncuları, kolej oyuncularının iki katı olan oyunla ilgili bir sakatlık oranı yaşarlar. Daha önceki 1 çalışmada profesyonel düzeyde yarışan erkek ve kadın basketbolcular karşılaştırılmıştır.

Kadınların erkeklerden %60 daha fazla yaralandığı tespit edildi. Daha düşük rekabet seviyelerinde, bazı yazarlar cinsiyetler arasında yaralanma sıklıklarının oran ve risk açısından önemli farklılıklar olduğu sonucuna varmışlardır. Kadınların hem skolastik hem de kolej oyun seviyelerinde diz ve ayak bileği yaralanma olasılığı yüksek olarak görülmüştür. Bugüne kadar, NBA ve WNBA’ de erkek ve kadın sporcuların yaralanma modellerinde farklılık olup olmadığını belirlemek için karşılaştırmalı bir çalışma yapılmamıştır. Hipotezimiz, kadın profesyonel basketbolcuların erkek profesyonel basketbolculardan daha yüksek bir oranda yaralanmalara dayanmasıydı. Çalışmamızın amacı, WNBA ve NBA’de meydana gelen yaralanma etkilerini, oranlarını ve sıklığını retrospektif olarak karşılaştırmaktı.

YÖNTEM
2 Lig arasındaki yaralanma sıklığını ve oranını karşılaştırmak için retrospektif bir kohort tasarımı kullandık. Ulusal Basketbol atletik Antrenörler Birliği (NBATA), NBA oyuncularına doktor tavsiyesi veya reçeteli ilaç gerektiren bir tedaviden dolayı oyunun kaçırılmasına neden olan veya sporcuya acil bakım yapılmasına neden olan tüm yaralanmaların ve hastalıkların bir veri tabanını tutar. Bu kayıtlar, takımın atletik antrenörü ve antrenörü tarafından tamamlanan standart lig çapında yaralanma raporlama araçlarına dayanmaktadır. Daha sonra takım hekimine sevk edilir. WNBA Lig ofisinden resmi yaralanma kayıtlarını aldık. Bu raporlama araçları NBA’de kullanılanlarla aynıdır. Toplanan birincil bilgiler, oyuncunun kimlik numarasını, yaralanmanın ne zaman ve nerede meydana geldiğini, spesifik patolojik bulguları ve yaralanmanın başlangıcını, aktivitesini ve mekanizmasını içeriyordu. Kaçırılan antrenmanlar ve maçlar, yaralı rezerv listesi durumu, hastaneye yatış, cerrahi ve ilaç durumu ile ilgili veriler de toplandı.
Her takımın sertifikalı / lisanslı atletik antrenörü, her oyuncunun pozisyonunu, boyunu, kilosunu, yaşını, oyun deneyiminin yıl sayısını ve kalıcı kimlik numarasını detaylandıran oyuncu profillerini sundu. Oyuncuların maçlarda ve oynadıkları sürelerde sergilediklerini NBA ve WNBA lig ofislerinden edindik.
Her iki Lig de aynı raporlama araçlarını ve raporlama kriterlerini kullandı. NBA yaralanma ve hastalık veri tabanını (C.S.) savunan yazar, NBA tarafından kullanılan WNBA yaralanma raporunu ve oyuncu profili verilerini girmek için aynı kriterleri ve prosedürleri kullandı. Tam oyuncu bilgisi veya yaralanma dokümanları olmayan raporlar veri tabanına girilmemiştir. Bir kohort oluşturmak için, sadece 0 – 5 yıllık NBA deneyimine sahip sporcular çalışmaya dâhil edildi. Hem erkekler hem de kadınlar için diğer profesyonel liglerde profesyonel oyun deneyimini hesaba katmadık.

VERİ ANALİZİ
1996’dan 2002’ye kadar olan sezonlarda sunulan raporlama kriterlerini karşılayan NBA sakatlanma ve yaralanma verilerini (1998-1999 sezonunu kısaltarak) ve 1997’den 2002’ye kadar WNBA yaralanma verilerini geri çağırdık ve bize her Lig için 6 tam sezon Verisi sağladık. Frekanslar, ortalamalar, SDs ve sıklık oranları Microsoft Excel 2003 kullanılarak hesaplandı.

1000 sporcu katılımı (AEs) başına oyun yaralanma oranları hesaplandı. Bu yöntem, 1 oyunda görünen 1 sporcunun 1 AE’ye (bir oyuna veya uygulamaya katılan bir sporcu olarak tanımlanır.) eşit olduğu normal ve sezon sonrası oyunlarda görünen toplam sporcu sayısını açıklar (tek bir oyun sırasında, her takımdan 12 oyuncu yarışmaya katıldığında .maksimum AE 24 olacaktır). Antrenmanlar ve sezon öncesi hazırlık maçlarına katılımı hesaplamak için tutarlı ve güvenilir bir yöntemin olmaması nedeniyle, bu faaliyetlere katılım oranı hesaplanmamıştır.
2 liglerinde yaralanmalara devam eden sporcuların sayısındaki farklılıklar, Windows için SPSS, sürüm 11.01 (SPSS Science Inc, Chicago, Ill) ile yapılan bir χ 2 analizi kullanılarak tespit edildi. Bu.İstatistiksel farklılıkları belirlemek için 05 α seviyesi kullanıldı. NBA ve WNBA arasındaki oyunla ilgili yaralanma oranlarındaki farklılıkları belirlemek için %95 güven aralıkları (CLs (bir Windows komutu)) hesaplandı. CLs’nin stabilitesi ve güvenilirliği hücre sıklığı ile azalır; bu nedenle, her iki ligde de 10 maçla ilgili olaylardan daha az olan yaralanmalar için CLs’yi hesaplamadık. Oranlar birbirinden önemli ölçüde farklı olarak kabul edildi.

SONUÇLAR
Çalışmaya 1145 bireysel oyuncu, 702 (%61) NBA oyuncusu ve 443 (%39) WNBA oyuncusu dahil edildi. Oyuncu veri tabanımızda, 591 (%84) NBA ve 396 (%83) WNBA sporcuları en az 1 düzenleme (normal sezon veya sezon sonrası) oyununda yer aldı. NBA’de 70 420 maç ve WNBA’de 22.980 maç vardı. Ortalama olarak, WNBA sporcuları biraz daha yaşlıydı ve NBA sporcularından biraz daha az profesyonel oyun deneyimine sahipti. (Tablo 1) Bu çalışmanın 6 yılı boyunca, 4446 tam yaralanma raporu, NBA’den 2876 (%65) ve WNBA’den 1570 (%35) alındı. NBA sporcuları, WNBA maçları sırasında yaralanan 572 sporcu (%36) ile karşılaştırıldığında 1361 (%47) maçta yaralanmalara maruz kaldı. WNBA oyuncuları antrenmanlarda ve maçlarda daha sık yaralandılar ve istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bir maçta yaralanma oranı yaşadılar.(1000 AE başına 24.9) NBA oyuncularına göre

(1000 AE başına 19.3) (WNBA %95 CI, 22.9-26.9; NBA %95 CI, 18.3-20.4) (Tablo 2)
Tablo 2’den 5’e kadar, sırasıyla vücut alanı, yapı, tip ve spesifik patolojik bulgulara göre yaralanma sıklığını açıklar. Toplamda, alt ekstremite en sık yaralanan vücut bölgesiydi ve tüm vakaların 2888’ini (%65), NBA’DA 1857’i (%65) ve WNBA’DA 1031’i (%66) oluşturuyordu (Tablo 2). Diz, NBA’de 550 (%19) ve wnba’da 354 (%22.5) vakayı temsil eden toplam 904 (%20) raporla en sık yaralanan yapıydı. Ayak bileği, 398 vakada meydana gelen oyun yarışmasında yaralanan en yaygın yapıydı; Bu vakaların 284’ü NBA’de meydana geldi ve oyunla ilgili tüm yaralanmaların %21’ini oluşturdu. WNBA sporcuları 114 maçta ayak bileği yaralanması geçirdi (20%) (Tablo 3)
Burkulmalar, raporların 1337’sini (%30) belirten en sık görülen yaralanma tipiydi: NBA’de 860 (%30) ve WNBA’DA 477 (%30) (Tablo 4). Her iki ligde de bildirilen en yaygın tanı, NBA’de 611 (%13.7), NBA’de 412 (%14.3) ve WNBA’de 199 (%12.7) olmak üzere lateral ayak bileği burkulmasıydı (Tablo 5). Tüm yaralanmaların %0.8’ini oluşturan 36 diz dönmesi (ACL) olarak raporlanmıştır. NBA sporcularında 22 diz dönmesi (ACL) (%0.8), WNBA oyuncularında 14 (%0.9) meydana geldi. (Tablo 5)

YARALANMA SIKLIĞI
WNBA sporcuları NBA sporcularına göre daha fazla alt ekstremite sakatlıları yaşadı. Parmak travması, baş ve kafatası yaralanmaları ve sistemik yaralanmalar WNBA oyuncularında NBA oyuncularından daha sık meydana geldi.Lumbosakral bölge, toraks ve torasik omurga yaralanması ve bilek ve el yaralanmaları NBA oyuncularında WNBA oyuncularından daha yüksek yaralanma riskine sahipti. Yaralanma tipini incelerken, kırıkların olduğunu bulduk. NBA’de, WNBA’ e göre daha sık meydana geldiği fakat WNBA oyuncularının devam edebildiğini gözlemledik ayrıca NBA oyuncularında ısı ile ilgili hastalıkların daha fazla olduğunu gördük.Belirli yaralanma ile ilgili olarak NBA oyuncularI WNBA oyuncularından daha fazla Lomber Erektör Spina gerilmeleri , adductor gerilmeleri , kalça kontüzyonları ve alt bacak kontüzyonları yaşadı.WNBA oyuncuları NBA oyuncularından daha fazla beyin sarsıntısı yaşadılar.

NBA, Ulusal Basketbol Birliği; WNBA, kadın Ulusal Basketbol Birliği; AE, 1000 sporcu başına. M — tire (-), güven aralıklarının düşük n nedeniyle hesaplanmadığını gösterir. Maçla ilgili n’nin 15’ten az olduğu alanlar için güven aralıkları potansiyel olarak kararsız ve/veya güvenilmezdir. Güven aralığı, P< .05. cx2, P< .01. dx2, P< .05.a
Sistemik anormallikler arasında ısı tükenmesi, dehidrasyon ve genel yorgunluk bulunur. %95 Güven Oranı AE

MÜSABAKA İNSİDANS ORANLARI
WNBA oyuncuları, NBA oyuncularına göre alt ekstremite, baş ve servikal omurgada oyunla ilgili yaralanmalarda daha yüksek insidans oranlarına sahipti. (Tablo 2). Diz ve diz yaralanmaları ve parmak sakatlıkları WNBA ‘de NBA’den istatiksel olarak daha yüksekti.(tablo3) WNBA oyuncularının maçlar sırasında NBA oyuncularından burkulma yaşama olasılığı daha yüksekti. (Tablo4) Spesifik teşhisler analiz edildiğinde, WNBA ‘deki sporcularında maç sırasında sadece parmak burkulmaları daha sık meydana geldi, WNBA sporcuları NBA sporcularından maçlar sırasında meydana gelen parmak sakatlıklarında daha yüksek bir orana sahipti (Tablo 5).
TARTIŞMA
Çalışmamızın amacı, kadın ve erkek profesyonel basketbolda meydana gelen yaralanma oranının ve sıklığının normatif bir karşılaştırmasını sağlamaktır. WNBA’de genel sıklık ve oran NBA’den daha yüksek olmasına rağmen, yaralanmaların genel dağılımının Ligler arasında oldukça tutarlı olduğunu bulduk. Cinsiyet farkı, oyunla ilgili yaralanmaların çoğunun doğasını, dağılımını ve oranlarını belirgin bir şekilde değiştirmedi. 2 Lig arasındaki genel yaralanma oranı ve sıklığı istatistiksel olarak farklı olsa da
gerçek tanıları incelediğimizde, 2 Lig arasında çok az fark vardı. Örneğin, alt ekstremite yaralanmaları WNBA’de daha sıktı, ancak sadece kalça kontüzyonları ve alt bacak kontüzyonları istatistiksel olarak anlamlı bir fark gösterdi. Bu tutarsızlık, spesifik teşhislerin düşük frekansları ile ilişkili olabilir.

Zelisko ve ark., erkek ve kadınların profesyonel basketbol yaralanmalarını karşılaştıran bir çalışma yayınladı. 2 sezon boyunca 1 erkek ve 1 kadın olmak üzere iki profesyonel takım takip edildi. Kadınların yaralanma sıklığı erkeklerden 1.6 kat daha fazlaydı. Bulgularımız, daha düşük rekabetçi basketbol seviyeleri için belirtilen genel cinsiyete dayalı yaralanma oranları ile tutarlıydı. Çok sayıda yazar, üniversite ve lise basketbolundaki yaralanma modelleriyle ilgili olarak cinsiyet sorunu hakkında rapor vermiştir. McKay ve arkadaşları basketbol yaralanmalarında cinsiyet farklılıklarını incelediler. Yaralanma şiddetinin rekabet seviyesi, cinsiyet, yaş, boy veya haftada görülme sayısı ile ilişkili olmadığı bulunmuştur.
Diz ligament yaralanmalarının genel görülme sıklığı düşüktü. 2 Lig arasındaki ligamentöz diz yaralanması oranı istatistiksel olarak anlamlı olmasa da, bu oranlar, özellikle ACL (ön çapraz bağ) yaralanmaları arasındaki eşitsizliği devam etmektedir. WNBA sporcuları, NBA’nin 4 katı olan ve genel olarak NBA sporcularının 1.6 katı olan oyunla ilgili bir ACL yaralanma oranı görülmüştür. Her iki ligde de çalışma süresi boyunca bu yaralanmaların nispeten düşük sıklığı, farkın istatistiksel anlamlılığa ulaşmasını önlemiş olabilir. ACL yaralanmaları çalışma ve medya ilgisinin odak noktası olma eğiliminde olsa da, bu çalışmanın 6 yılda gerçekleşme oranı, bu olayın nadirliğinin kanıtı olarak hizmet eder ve 2 Lig arasında sunulan 4446 raporun 36’sını (%0.8) temsil eder.
NBA ve WNBA oyuncuları arasındaki ACL yaralanmalarındaki farklılıkları incelerken, önceki yıpranmanın ve aşınmanın etkisi indirgenemez. Kadın lise ve kolej sporcularında daha yüksek ACL yaralanma oranı, aksi takdirde profesyonel olma yolunda olan kariyerlerin erken sona ermesine neden olabilir.
ACL burkulmalarının, düşük oluşumu, bu yaralanmayı önlemek için kullanılan güç,kondisyon ve antrenman programlarını da yansıtabilir.
Ayak bileği, basketbol maçı sırasında yaralanmaya en çok maruz kalan vücut kısmıdır. Ayak bileği burkulmalarının, oyunun her seviyesinde basketbolla ilişkili en yaygın yaralanma olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda, lateral ayak bileği burkulmaları tek başına tüm yaralanmaların yaklaşık %14’ünü ve her iki ligdeki tüm oyunla ilgili yaralanmaların %18’ini oluşturuyordu. Önleyici tekniklere daha fazla vurgu yapmak ve çeşitli koruyucu bandaj ve kuvvetlendirmenin etkinliğini araştırmak, ayak bileği burkulmalarının genel sıklığını azaltmaya yardımcı olabilir.

Tendinit, bursit (bir eklemi ya da kemiği kaplayan yumuşak dokunun üzerinde oluşan içi sıvı dolu keseciklerin iltihaplanması) ve sinovit (eklem zarlarında oluşan iltihaplanma) dahil olmak üzere aşırı kullanım ve enflamatuar durumlar NBA yaralanmalarının %22’sini ve tüm WNBA yaralanma raporlarının %27’sini oluşturuyordu. Resmi çalışmamızın bir parçası olmasa da, enflamatuar koşullar her iki ligde de antrenman ve maçlardan uzak kalma, en uzun oynanmama süresini gösterdi. Bugüne kadar, 2 çalışma NBA ve WNBA’de yüksek inflamatuar durumlara
genel bir bakış sağlayan 10 yıllık bir çalışma yaptı. Patellofemoral inflamasyon (Ön diz ağrısı) nedeniyle kaçırılan en fazla maçlar olduğu gözlemlenmiştir. Genel olarak enflamatuar koşullar, tüm NBA yaralanmalarının ve hastalıklarının %15.3’ünü oluşturuyordu. Ayrıca, sporcu başına inflamatuar durumların sayısının sporcunun yaşı ile anlamlı bir şekilde ilişkili olduğunu belirtti. Walters ve ark., WNBA yaralanmalarını ve hastalıklarını gözlemledi ve aşırı kullanım ve kronik yaralanmaların en yüksek yaralanma yüzdesini oluşturduğunu gözlemledi. (%20.2) Enflamatuar durumların yüksek oranı, her iki ligde de yarışmayı ve seyehati fiziksel ihtiyaçların etkilerinin artması açısından etkileyebilir.

Bu çalışmanın sonuçları, tasarımı bağlamında değerlendirilmelidir. NBA ve WNBA sporcularının profesyonel basketbol oynama deneyimlerinde farklılıklar olduğu konusunda hiçbir soru yoktur. Çalışmamız tarafından tanımlanan yaralanma risk modellerinde çok sayıda içsel ve dışsal faktör rol oynamaktadır. Boy, kilo, uzuv hizalaması, kuvvet, bağ gevşekliği, hormonal farklılıklar ve ekipman çeşitlilikleri, uygulama ve oyun olanakları da dahil olmak üzere dış faktörler gibi içsel faktörler dikkate alınmalıdır. Her ligdeki her sporcu için bu özel değişkenler hakkında bilgi sahibi olmadık ve bu nedenle etkilerini sonuçlarımıza dahil edemedik.
Sezonun uzunluğu ve oyunların süresi 2 Lig arasında farklıdır. NBA oyuncuları, 30 haftalık, 82 maçlık sezonlarda 48 dakikalık maçlarda yarışıyor. Sezon öncesi ve sezon sonrası da dahil olmak üzere, NBA sezonu 7 aydan fazla sürüyor. WNBA oyuncuları 20 haftalık normal sezonda 32 tane 40 dakikalık maç oynuyorlar. WNBA sezonu sadece 4 ay sürüyor. NBA oyuncuları çoğunlukla sadece NBA maçlarında oynarken, WNBA oyuncuları genellikle dünya çapında diğer profesyonel basketbol liglerinde yıl boyunca oynarlar. Birçok WNBA oyuncusu diğer liglerde WNBA’de olduğundan daha fazla maç oynarlar. Kadınlar, WNBA dışındaki profesyonel

liglerde de birçok maçlarda oynayabildikleri için, (Avrupa ligleri) çalışmamız yıllık yaralanmaların sadece küçük bir bölümünü yansıtmaktadır ve ortalama WNBA oyuncusu için gerçek yıllık yaralanma riskinin hepsini değil az bir kısmını temsil etmektedir.
Sadece ligde oynanan maçlarda meydana gelen yaralanmaları hesaba katabileceğimizi biliyoruz, ancak özellikle birkaç oyuncunun lig maçı dışında ACL yaralanmalarına maruz kaldığı WNBA’de kendi liglerinin dışında (Avrupa ligleri vb.) oynayan sporcularda meydana gelen ciddi yaralanmaların farkındayız.
Bu çalışma bazı ileri gelen kısıtlamalar taşır. NBA oyuncu havuzumuzu 0 ila 5 sezon NBA oyun deneyimi olan sporcularla sınırlayarak karşılaştırılabilir bir kohort grubu oluşturmaya çalıştık. Bunu yaparken, NBA sporcusunun ortalama yaşı WNBA sporcusundan daha genç olduğu için bazı yanılmalar meydana gelmiş olabilir. NBA yaralanmalarının gözden geçirilmesinde, oyuncu başına yaralanma oranı oyuncu deneyimi ile artmıştır. WNBA’den farklı olarak, NBA drafta erken girer ve böylece NBA oyuncuları için yaş aralığının azalır.
Veri toplamanın bir başka sınırlaması, alınan tüm yaralanma bilgilerinin tıbbi olarak geçerli ve doğru olduğu varsayımıdır. Her iki ligin de, bir sporcunun önemli miktarda zaman kaybına neden olacak bir yaralanmaya maruz kalması durumunda, aktif kadroya ek oyuncuların eklenmesine izin veren bir “yaralanan listesi” kullandığını biliyoruz. Yaralı listesi bazen kadroya uyum adaptasyonu göz önüne alarak farklı bir form olarak kullanılmıştır. Yaralanmaların kapsamı ve büyüklüğü, bir takımın belirli bir oyuncunun haklarını korumasına ve böylece liste tarafından korunan oyuncu sayısını artırmasına izin vermek için abartılabilir. Bu işlem, belirli oyuncular için kaybedilen süreyi arttırabilir ve aksi takdirde geçersiz veya yanlış raporlar oluşturabilir. Bu çalışmanın kapsamı ve süresi göz önüne alındığında ve bunun muhtemelen her ligde eşit olduğu varsayımını kullanarak, bunun çalışmamızın bulgularını önemli ölçüde etkilemediğine inanıyoruz.
SONUÇ
Verilerimiz, kadın profesyonel basketbolunda (WNBA) genel maçlarla alakalı yaralanma oranının NBA’deki maçlarla alakalı yaralanma oranından daha yüksek olduğunu göstermektedir. Bu tanımlayıcı analiz, cinsiyete bağlı yaralanma risk faktörlerinin tanımlanmasına yönelik daha fazla araştırmanın temeli olarak hizmet edebilir. Bu çalışmanın ve herhangi bir epidemiyolojik çalışmanın nihai sonucunun, önleme stratejileri geliştirme ve çeşitli kondisyon ve yaralanma önleme çalışmalarının etkinliğini belirleyen diğer çalışmalara yol açacağına, bu çalışmalarının yapılmalarında ivmelenme gücü olacağını umuyoruz.
TEŞEKKÜR
Yazarlar Jennifer M. Hootman, PhD, ATC, Facsm, artrit programı epidemiyolog, kronik hastalık önleme ve sağlığın Teşviki ve geliştirilmesi Ulusal Merkezi, Hastalık Kontrol merkezleri, Atlanta, Georgia, onun değerli istatistiksel yardımları ve görüşleri için teşekkür ederiz.

KAYNAKÇA

1. Arendt E, Dick R. Knee injury patterns among men and women in collegiate basketball and soccer: NCAA data and review of literature. Am J Sports Med. 1995;23:694-701.
2. Gomez E, DeLee JC, Farney WC. Incidence of injury in Texas girls’ high school basketball. Am J Sports Med. 1996;24:684-687.
3. Gwinn DE, Wilckens JH, McDevitt ER, Ross G, Kao TC. The relative incidence of anterior cruciate ligament injury in men and women at the United States Naval Academy. Am J Sports Med. 2000;28:98-102.
4. Herskowitz A, Selesnick H. Back injuries in basketball players. Clin Sports Med. 1993;12:293-306.
5. Hosea TM, Carey CC, Harrer MF. The gender issue: epidemiology of ankle injuries in athletes who participate in basketball. Clin Orthop Relat Res. 2000;372:45-49.
6. Krinsky MB, Abdenour TE, Starkey C, Albo RA, Chu DA. Incidence of lateral meniscus injury in professional basketball players. Am J Sports Med. 1992;20:17-19.
7. McKay GD, Goldie PA, Payne WR, Oakes BW, Watson LF. A prospective study of injuries in basketball: a total profile and comparison by gender and standard of competition. J Sci Med Sport. 2001;4:196-211.
8. Messina DF, Farney WC, DeLee JC. The incidence of injury in Texas high school basketball: a prospective study among male and female athletes. Am J Sports Med. 1999;27:294-299.
9. Powell JW, Barber-Foss KD. Sex-related injury patterns among selected high school sports. Am J Sports Med. 2000;28:385-391.
10. Sallis RE, Jones K, Sunshine S, Smith G, Simon L. Comparing sports injuries in men and women. Int J Sports Med. 2001;22:420-423.
11. Starkey C. Injuries and illnesses in the National Basketball Association: a ten year perspective. J Athl Train. 2000;35:161-167.
12. Walters SL, Horodyski MB, Bare-Grounds T, et al. Injuries and illnesses in the Women’s National Basketball Association (WNBA). J Ath Train. 2003;38:S101-S102.
13. Zagelbaum BM, Starkey C, Hersh PS, Donnenfeld ED, Perry HD, Jeffers JB. The National Basketball Association eye injury study. Arch Ophthalmol. 1995;113:749-752.
14. Zelisko JA, Noble HB, Porter M. A comparison of men’s and women’s professional basketball injuries. Am J Sports Med. 1982;10:297-299.